Rezonans magnetyczny (MRI) to zaawansowana technologia obrazowania medycznego. Wykorzystuje silne pole magnetyczne i fale radiowe, które umożliwiają uzyskanie bardzo szczegółowych obrazów wewnętrznych struktur ciała. W stomatologii, MRI jest stosowany do diagnozowania schorzeń i zaburzeń w obrębie jamy ustnej, szczęki i twarzy.
Rezonans magnetyczny w stomatologii jest szczególnie przydatny w diagnostyce chorób i zmian guzowatych w okolicy głowy i szyi. Ponadto do oceny stanu stawów skroniowo-żuchwowych i kości twarzy. MRI pozwala na uzyskanie bardzo szczegółowych obrazów tkanek miękkich. Takich jak mięśnie, ścięgna i nerwy, które mogą być trudne do zobrazowania za pomocą innych metod diagnostycznych.
Do przeprowadzenia badania MRI w stomatologii pacjenta umieszcza sięw specjalnej maszynie. Wykorzystuje ona silne pole magnetyczne i fale radiowe do uzyskania obrazów. Pacjent musi usunąć wszelkie metalowe przedmioty. Takie jak biżuteria, zęby z metalowymi koronkami i inne implanty, ponieważ mogą one zakłócać wyniki badania. Dodatkowo mogą powodować uszkodzenia w maszynie MRI.
MRI jest nieinwazyjnym i bezbolesnym badaniem. Jednakże ze względu na swoją skomplikowaną naturę, jest zazwyczaj stosowany jako drugorzędne badanie diagnostyczne. Po wcześniejszym zastosowaniu innych prostszych metod obrazowania, takich jak zdjęcia rentgenowskie lub tomografia komputerowa.
Kiedy wykonuje się rezonans magnetyczny?
Rezonans magnetyczny (MRI) w stomatologii wykorzystuje się do diagnozowania chorób i zaburzeń w obrębie jamy ustnej, szczęki i twarzy. MRI jest szczególnie przydatny w diagnostyce chorób i zmian guzowatych w okolicy głowy i szyi. Dodatkowo, także do oceny stanu stawów skroniowo-żuchwowych i kości twarzy.
W stomatologii MRI może być stosowany do diagnozowania następujących schorzeń:
- choroby zębów i dziąseł,
- choroby stawów skroniowo-żuchwowych,
- zmian guzowatych w obrębie głowy i szyi,
- zapalenie zatok,
- choroby ślinianek,
- urazy twarzoczaszki.
MRI jest szczególnie przydatny w przypadkach, gdy inne metody obrazowania nie są wystarczające do dokładnej diagnozy lub w przypadkach, gdy lekarz podejrzewa wystąpienie zmian guzowatych lub chorób związanych z tkanek miękkich.
Powrót do: SŁOWNIK